Zdaniem niektórych badaczy i naukowców zaburzenia hormonalne stanowią jedną z najczęstszych somatycznych przyczyn występowania depresji. Wśród tych zaburzeń hormonalnych wyróżnia się przede wszystkim choroby tarczycy, jako te, które mają największe rozpowszechnienie w populacji.
Hormony są związkami chemicznymi, których zadaniem jest regulacja oraz modyfikacja pracy organizmu człowieka. Wywierają one duży wpływ na nasz układ nerwowy oraz procesy psychiczne. Nie dziwi zatem fakt, iż wszelkie nieprawidłowości związane z funkcjonowaniem hormonów w naszym organizmie, bardzo często wiążą się z zaburzeniami procesów psychicznych. Wprowadzono nawet pojęcie tak zwanego zespołu psychoendokrynnego, który obejmuje zaburzenia nastroju, a więc na przykład objawy depresyjne, ponadto zaburzenia napędu, a także zaburzenia podstawowych popędów, czyli łaknienia, snu, pragnienia, czy popędu płciowego.
Objawy typowo depresyjne, a więc przede wszystkim obniżenie nastroju wraz ze spowolnieniem, są charakterystyczne zwłaszcza dla niedoczynności tarczycy. Jest to związane z ogólnym zwolnieniem tempa metabolizmu w organizmie. Inne, typowe dla niedoczynności tarczycy objawy, to: nadmierna senność, zaburzenia funkcji seksualnych, przewlekłe zmęczenie oraz osłabienie, a także zaburzenia intelektualne oraz upośledzenie pamięci. W związku z tym, że hormony tarczycy regulują czynność większości układów oraz narządów w organizmie człowieka, oprócz wspomnianych wcześniej symptomów psychicznych, występują ponadto liczne objawy somatyczne. Są to przede wszystkim zaburzenia czynności przewodu pokarmowego, zmiany w układzie mięśniowo-szkieletowym, a także przyspieszenie bądź zwolenienie czynności serca. Tego typu objawy są wskazówką diagnostyczną, która pomoże odróżnić tak zwaną depresję „hormonalną” od depresji endogennej, czy reaktywnej. Objawy depresji w niedoczynności tarczycy są zjawiskiem dość częstym. Jeśli poziom hormonów jest utrzymywany, a objawy nie chcą ustąpić, w takim wypadku konieczna jest interwencja psychologiczna.
Mając świadomość, że znaczne pogorszenie nastroju może być związane z nieodpowiednim działaniem gruczołu tarczowego, należy przede wszystkim poddać się badaniom. Określenie poziomu hormonu przysadki mózgowej pozwoli określić, czy jest to obniżenie nastroju związane z niedoczynnością tarczycy, czy może przyczyna tkwi w bardziej poważnych zaburzeniach psychicznych. Jeżeli stany depresyjne wynikają z nieprawidłowości funkcjonowania gruczołu tarczowego, w pierwszej kolejności należy podjąć hormonalne leczenie choroby. W większości przypadków zastosowanie odpowiedniego leczenia hormonalnego powoduje ustąpienie objawów depresyjnych.